در پایان نور ،

خود را در انعکاس تنهایی می یابم

.و به آغاز خلوت گاه خود می اندیشم،

آنجا که پایانی برای اشک ها و حسرت ها نیست ،

دیوار های تنم ،

مرا در ازدحام سکوت ِ تنهاییم ،

می فشارند،

ایستاده در فضای خاموش،

بدون هیچ راهی برای فرار،

تنها منم ،

که همه ی وجودم را ،

در انتهای خواب به تماشا می نشینم .